Ενίσχυση μνήμης
Υποστήριξη διαμόρφωσης μνήμης
Βελτίωση ανάκτησης πληροφοριών
Αύξηση ικανότητας σκέψης
Ενίσχυση συγκέντρωσης
Ενίσχυση ικανότητας εκμάθησης
Διατήρηση της γνώσης
Διευκόλυνση επίλυσης προβλημάτων
Υποστήριξη εγκεφαλικής λειτουργίας
Υγιέστερα και ισχυρότερα εγκεφαλικά κύτταρα
Βελτίωση κυτταρικής επικοινωνίας
Υποστήριξη αναπλήρωσης των νευρωνικών μεμβρανών
Οι έντονοι ρυθμοί της καθημερινότητας, οι αυξημένες απαιτήσεις και το stress αποδυναμώνουν τη γνωστική μας λειτουργία. Η μνήμη, η συγκέντρωση, η δύναμη της σκέψης, ακόμη και η διάθεσή μας εξαρτώνται από την υγεία του εγκεφάλου και των νευρικών κυττάρων. Εξοπλίζοντας τον οργανισμό μας με τα σωστά θρεπτικά συστατικά - αυτά που έχουν εξειδικευμένη δράση στα εγκεφαλικά μας κύτταρα - μπορούμε να παρατηρήσουμε μεγάλη διαφορά στο πόσο καλά λειτουργούμε.
Το BrainUP StressDOWN έχει σχεδιαστεί για να αναπληρώνει βασικά θρεπτικά συστατικά, χωρίς τα οποία δεν μπορούν να δομηθούν και να λειτουργήσουν τα εγκεφαλικά μας κύτταρα.
Το BrainUP StressDOWN έχει σχεδιαστεί για να αναπληρώνει βασικά θρεπτικά συστατικά, χωρίς τα οποία δεν μπορούν να δομηθούν και να λειτουργήσουν τα εγκεφαλικά μας κύτταρα.
Μνήμη : H πιο σημαντική λειτουργία μάθησης
Μνήμη καλείται η διαδικασία συγκράτησης και αποθήκευσης της πληροφορίας, καθώς και η ικανότητα επανάληψης της επιτέλεσης μίας πράξης. Από την άλλη, μάθηση καλείται η χρήση της αποθηκευμένης πληροφορίας για την κατάλληλη απόκριση του οργανισμού στο περιβάλλον. Η μάθηση γίνεται αντιληπτή από την αλλαγή της συμπεριφοράς και ο εγκέφαλος μπορεί να θεωρηθεί σα «μηχανή» μάθησης.
Η πιο βασική κατηγοριοποίηση στη μνήμη σχετίζεται με τη διάκριση μεταξύ συμπεριφοράς (π.χ. κάνω κάτι, πραγματοποιώ μια διαδικασία) και σκέψης (π.χ. σχεδιάζω, προβλέπω, υπολογίζω, έχω επίγνωση κάποιου πράγματος). Είδος μνήμης σχετιζόμενο με τη συμπεριφορά είναι η διαδικαστική μνήμη (Procedural memory), ενώ είδος μνήμης σχετιζόμενο με τη σκέψη είναι η γνωσιακή μνήμη (Cognitive memory).
Η μνήμη αποτελεί την πιο σημαντική λειτουργία κάθε διαδικασίας μάθησης. Ο άνθρωπος θυμάται τις εμπειρίες, τις εντυπώσεις, τις γνώσεις που αποκομίζει, και έτσι μπορεί και μαθαίνει κατά την πορεία της ζωής του. Στη λειτουργία της μνήμης υπεισέρχονται ορισμένες σημαντικές διαφοροποιήσεις, εκ των οποίων η μία αφορά τα τρία βασικά στάδια της μνημονικής λειτουργίας: την κωδικοποίηση, την αποθήκευση και την ανάκτηση.
Το στάδιο της κωδικοποίησης αφορά τη μετατροπή των πληροφοριών από το περιβάλλον σε μορφή επεξεργάσιμη από τη μνήμη, για παράδειγμα, ένα νέο όνομα. Το στάδιο της αποθήκευσης αφορά τη συγκράτηση των πληροφοριών στη μνήμη μέχρι τη στιγμή της ανάκλησής τους. Τέλος, το στάδιο της ανάκτησης αφορά τον εντοπισμό και την ανάκληση της πληροφορίας, όποτε αυτή χρειαστεί, σε μια επερχόμενη χρονική στιγμή. Η μνήμη μπορεί να «αποτύχει» σε οποιοδήποτε από αυτά τα στάδια, το αποτέλεσμα όμως παραμένει πάντα το ίδιο και είναι η μη ικανότητα ενθύμησης μιας συγκεκριμένης πληροφορίας.
Μία ακόμα σημαντική διαφοροποίηση αφορά το διαχωρισμό της μνήμης σε βραχυπρόθεσμη, η οποία αφορά απομνημόνευση ελάχιστων μόνο δευτερολέπτων (15-30’’), και σε μακροπρόθεσμη που αφορά μεγαλύτερα χρονικά διαστήματα, ώρες, μέρες ή και έτη. Η Μακρόχρονη Μνήμη φαίνεται πως εδρεύει σε πιο “βαθιές” εγκεφαλικές περιοχές, όπως ο ιππόκαμπος, λόγω της ιδιαίτερης λειτουργίας και της συνδεσμολογίας του οποίου είμαστε σε θέση να ενεργοποιούμε αναμνήσεις απλά με την παρουσία κάποιου απλού ερεθίσματος.
Πολλές νευροχημικές αλλαγές που οδηγούν σε μείωση γνωσιακής λειτουργίας μπορούν να αποδοθούν σε δομικές και λειτουργικές αλλοιώσεις στις νευρωνικές μεμβράνες. Η μείωση των φωσφολιπιδίων και ιδιαίτερα της φωσφατιδυλοσερίνης (PS) στις νευρωνικές μεμβράνες, έχει συσχετιστεί με την εξασθένιση της μνήμης και την έλλειψη της νοητικής ικανότητας. Αυτό έχει οδηγήσει στην πρόταση ότι η χορήγηση φωσφολιπιδίων μπορεί να προλάβει ή και να αντιστρέψει την εξέλιξη τέτοιου είδους νευροχημικών αλλαγών.
